Préstame asgaya pensar que sólu separánme de cualquier presona nel mundu outras cuatru. Estu ye lu nomáu pur dalgún espertu cumu la tïoría de los seis graos de separación. Préstame muitu pensar que nel universu existe dalgu que faï posible´l futuru y que dalgún mou tamos predestináos. Préstame tamién el feitu de que dalgu unvía siñales pa que podamos decidire´l sigiente pasu. El miu collaciu Miliu y la súa muyer dicin qu´esu son pixadas, que´l destín nun esiste y menos manda siñales y que nesti mundu nun hai casualidá nin causalidá. Pa eillos nun hai nada al azar...anque eillos precisamente nun son el meyor exemplu d´eillu. Coñociénunse´n Pertúal hai tres años. El trabayaba de mélicu y eilla de téunicu. Quien diz que´l destín púsu-yes aillí! purquéi non?. Él pudría habese quedáu´n Llión trabayandu y prefiríu dir p´aillí. La mía desplicación yía que dalgún mou descoñocíu "Daqué" yía´l rïesponsable de que tomemos un camín ou l´outru. Esi preciosu momentu cuandu decides yía perfeutu, cumu cuandu creyes que tienes tola túa vida nel puñu y de sópitu escápasete ensin date cuenta, nesi intre tou camuda cuandu creyías tenelu tou baixu control. De toos moos quién fala asina soi you que soi muitu racional y positivista. Aínda préstame esti razonamientu.
